ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین

تقدیم به مظلوم ترین آقا. تقدیم به اربابم حسین ابن علی(ع). . . . ای خسته از جماعتِ غرقِ ریا حسین ای دل بریده از همه ی رنگ ها حسین 
بر قتلِ تو فقیهِ دروغین بداد رأی ای کشته ی شیوخِ مقدس نما حسین 
سَمتِ تو از تمامی مردم فراری ام ای با غریب های جهان آشنا حسین 
ای بی کفن رها شده ی دشتِ کربلا ما را به حالِ خود تو نکردی رها حسین 
در حقِ دشمنانِ خودَت هم تو سالها کردی به جای لعنت و نفرین دعا حسین 
امیدِ عابدان شده بعد از نماز حج امیدِ عاشقان شده بعد از خدا حسین 
آری برای یاری او استخاره ها کردند مومنان و نماندند با حسین 
معیار اگر که پینه ی پیشانی است و ریش تنها نبود این همه اربابِ ما حسین 
ننگا به ما که بی ادبانه برایمان گشته خلاصه در عطش و کربلا حسین 
من از حسینِ مُختَصِ هیئت گریختم از این حسین راهِ زیادیست تا حسین 
او را اگر که زنده شود باز می کُشند یک عِدّه زاهدانه و با ذکرِ یاحسین! 
ای کشته ی حسادت دنیا حسین جان ای تشنه ی مُقطَع الاعضا حسین جان. 

محسن کاویانی 

حرم شاه - بانک جامع اشعار مذهبی روضه و مرثیه حسین ,جماعتِ غرقِ منبع